مقصود من از نوشتن این مطلب خدای ناکرده ایراد گرفتن بر عزاداریها و کار خوب جوانان و نوجوانان شیعه در هیئتها و تکایا نیست . بلکه برعکس هدفم آن است که شاید با توجه و تعمق در آنها بتوانیم راهکاری بیابیم تا علاقه و انگیزه ایشان به نماز را نیز تقویت کنیم.و دلیل عدم توجه و فرار عزیزانمان به نماز را دریابیم.

چرا جوانان و نوجوانان ما برای شرکت در هیءتهای سینه زنی و زنجیرزنی امام حسین ^{علیه السلام} این همه مشتاقند و خود جوش و بدون اجبار بزرگترها در آن شرکت میکنند؟

ولی برای نماز که از واجبات دین ماست نه:؟

برای امام حسین وقت داریم برای خودمان و خدایمان نه؟

نگویید که این خواست خداست و ... که انکاری بر آن نیست , اما آیا در مذهب ما کم حدیث و روایت و آیه و ... در مدح و منزلت نماز و نماز خوان آمده و سفارش شده ؟

با توجه به مقدمه بالا من فکر کردم که اول ببینیم چه عواملی سبب علاقمندی فرزندانمان به شرکت در عزادای ها میشود و سپس روی آنها کار کنیم شاید به راهکار خوبی برسیم. و به همین دلیل ابتدا هر چه را که به ذهنم رسید  در زیر نوشتم تا بعد روی آنها بحث کنم .

شما هم اگر نظری دارید حتما بگویید و بنویسید .

باز هم تأکید میکنم هدف یافتن راهکاری برای ایجاد توجه و انگیزه در نوجوانان و جوانانمان است.

اصلا اول شما که خواننده این مطلب هستید نظرات خودتان را بگذارید و بعد من هم صحبتهایم را کامل میکنم .»»»» متشکرم.