امروز در جلسه انجمن اولیاء و مربیان در خدمت آقای دکتر صادقی پور بودیم, و از صحبتهای زیبای ایشان بهره مند شدیم .

ایشا ن با لهجه ی زیبای خودشان ضمن تعریف خاطرات زیبا , در رابطه با چگونگی برقراری ارتباط والدین با فرزندان صحبت فرمودند و در ادامه در موضوع پذیرش فرزندان معلول بحث نمودند و گفتند که بهر حال خداوند چنین فرزندان پاکی را به ما عنایت فرموده و اگر ما بخواهیم هر روز به این فکر کنیم که چرا چنین شده , چرا فلانی فرزند سالمی دارد  و ما نه؟, چرا و چرا و .. .فقط زندگی را برای خودمان و اطرافیانمان تلخ کرده ایم .

 اما اگر به تواناییهای فرزندان معلولمان توجه کنیم و در راستای تقویت آن تواناییها قدم برداریم , خواهیم توانست فرزندانی توانمند و بی نیاز از حمایت دیگران تربیت کنیم.

آنچه که در ذهن من مانده , ایشان در پایان به این موضوع اشاره کردند که :

« این ذهن انسان است که برخی مسائل را برای او بوجود می آورد انسان باید همواره به گونه ای زندگی کند و با کسانی رفت و آمد و گفت و شنود نماید که موجب تقویت مثبت ذهنی او شود»